Ακούμε ότι τα αιολικά παράγουν το καθαρότερο ρεύμα και ότι πρέπει και εμείς να συμβάλλουμε στην παραγωγή ενέργειας
Σε ένα δίκτυο η προσφορά ρεύματος πρέπει να είναι ίση με την ζήτηση, σε σταθερή τάση (220V) και σταθερή συχνότητα (50Hz). Και, τυπικά, η μεταβλητή ζήτηση καλύπτεται από μεγάλες θερμικές μονάδες βάσης, θερμικές μονάδες αιχμής, και από υδροηλεκτρικά (στα οποία η Ευρυτανία έχει ήδη συμβάλει σημαντικά).
Με το πρόσχημα της Κλιματικής Αλλαγής, έχουν μπει και πολλά αιολικά στο δίκτυο. Που όμως, ενώ φαίνονται να συνεισφέρουν στην ηλεκτροδότηση, είναι μεταβλητά, με συνέπεια να αυξάνουν την σπατάλη καυσίμων και τις σχετικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Και ενώ οι λιγνιτικές μονάδες δαιμονοποιούνται με καρκίνους (που, επιδημιολογικά και μόνο δεν είναι στις λιγνιτικές, αλλά σε άλλες περιοχές) και με το διοξείδιο του άνθρακα που ίσως δεν είναι καν το πρόβλημα, τα αιολικά δεν είναι αθώα αφού πέρα από την αμφιλεγόμενη ενεργειακή συμβολή τους, βλάπτουν την ορεινή χωροταξία, τις πηγές και την ορνιθοπανίδα και έχουν προβλήματα από σεισμικότητα και πάγους. Και τα κουφάρια τους θα παραμείνουν για πάντα στα βουνά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου